Khunnai likes this movie: Black Swan

I've seen Natalie Portman since she was that little girl in Leon the Professional. I really liked her in Leon, and then in Closer. But I've never seen her so dedicated and committed as she was in Black Swan.

I watched the trailer and I told myself that this is a must see. A psychological thriller about a ballerina, immersing herself into the lead role of a queen swan in the ballet Swan Lake. In the process, she has transformed from innocent to evil, and was on the verge of a nervous breakdown. Quite formulaic for this genre, I thought, but anyhow, it looked like my kinda movie.

It was my kinda movie, but it even did exceed my expectation. I wasn't expect it to be this gripping, haunting, and affecting. The style and techniques that the movie employed were to make the audience feel the way the lead role feels. We felt insecure, isolated, fearful, pressured of the unknown territory yet tempting to cross over. I felt the handheld camera technique (which made me nauseous at times), how they intentionally played with black & white (Nina always wore white at the beginning, and the minute she started wearing black, we know she has entered into the other side), the hauntingly effective music score, and the deep, dark hallucinations Nina experienced.

To top that, I thought I knew the formula, and how the story would go and end. The story went the way I thought, but yet, it was still able to create such disturbing but involving feeling. And I felt like I couldn't blink up until the very ending scene.

As for Ms. Portman, she has blossomed into such an established actress. In this movie, she made me believe her with her eyes.. and her entire body, not to mention almost all the ballet sequences that she did herself. But more importantly than the dances, she connected to Nina so deep that we believed in her uptight, self-doubt, fragile white swan side in her, as well as willingly followed her when she warped into that ambitious, self-absorbed, raunchy black swan side. Allow me to use Nina's very own word to compliment Natalie on her role in Black Swan, "I felt it. It was... perfect". Thanks for a wonderful acting, I do hope the Academy reward you with something tomorrow.

Khunnai likes this shop: INT Hi-Fi

I have a relationship with music. It's probably similar to guys and their favorite football teams. You know this one is going to stay with you for a very very long time.

I collect music. It's probably the only thing I collect seriously ... for as long as I remember .. and for many years to come. Of course the forms of collection change over time, from cassette to CD, and from CD to digital file. To me, my music collections, including my playlists, are invaluable. I wouldn't trade it for anything (well.. except maybe for a very very big amount of money).

I've been cheating my true love for a while now. I mean that I haven't been supporting music properly, instead I've been behaving like any other online listener. What can I do? The pirate stuffs seem so tempting: they are cheaper (or free), and easier to get. I must say I had no shame. I still love music, but what I've been doing does not help her industry very much.

Only recently that I wanted to buy a nice hi-fi audio system, I was inspired to buy the real CDs again. I was made to believe, and actually do believe now, that there is a difference in sound, and meaning, to buy & listen to real CDs. There are good quality ones out there that make a difference. And the quest to find them is actually quite fun.


I found one shop called "INT Hi-Fi" on the 4th floor of Central World. In there, I found a lot of great CDs. Or I can say I found a community of people who also have intimate relationship with music. There are many rare & imported CDs, DVDs, SACDs, Vinyls, or even used ones. I bought 3 CDs that day. One was the soundtrack of 'Next Stop Wonderland' (imported) which I loved both the songs and the score from many years back, but only had a CD copy from my advertising colleague. One was the soundtrack of 'Moulin Rouge' (imported) of which I only had mp3 in my iPod despite owning 5 spaces in my all time favorite playlist. And the other was the amazingly brilliant Stevie Wonder's 20 Love Songs Classic Hits (imported of course), only 4 of which I knew.


I love both the soundtracks of course. But Stevie's CD was such a pleasant surprise. It was probably his early body of works. The sound was raw & pure, very soulful, and innocent. I discovered many new favorite songs, one of which is as old as 39 years (the hauntingly beautiful Never Dream You'd Leave in Summer).

So for any Khunnai / Khunchai out there who are into music and want to fresh up your relationship, you might want to drop by this wonderful little shop and relive your moment of buying great music very soon. As for me? Central World no longer stands for just Topshop & Forever 21, it also reconnects me with something I love but had overlooked for way too long.

INT Hi-Fi
Central World
4th Floor Zone C
http://www.inthifi.com

จดหมายถึงลุงถวิล

วันนี้คุณนายขอเขียนเป็นภาษาไทย เพราะอยากเขียนให้คนคนนึงได้อ่าน คนคนนั้นก็คือคนที่ทำให้ทริปเวียดนามล่าสุดของคุณนาย น่าประทับใจขึ้นอีก 60% คนคนนั้นชื่อลุงถวิล

คุณนายจำชื่อเวียดนามของลุงถวิลไม่ได้จริงๆ เลยขอเรียกลุงถวิลในชื่อไทยๆ นี่แหล่ะ ลุงถวิลเป็นไกด์ประจำทริปให้พวกเราชาวอ้อยอิ่งทัวร์เป็นเวลาสองวันสองคืน ตั้งแต่ที่เราลงเครื่องที่ดานัง ขับเข้าฮอยอัน เที่ยวฮอยอัน แล้วจบลงที่เว้ ลุงถวิลพูดไทยชัดเสียยิ่งกว่าคนไทยหลายคน อ่านหนังสือไทยมากกว่าคนไทยหลายคน และรู้จักเมืองไทยดีกว่าคนไทยหลายคน

ลุงถวิลเป็นคนเวียดนาม แต่เกิดที่เวียงจันทน์ ใช้ชีวิตวัยเด็กที่ชุมพร โตที่เชียงใหม่ แล้วกลับบ้านเกิดเพื่อมารับใช้ประเทศในสงครามกับอเมริกา (สงครามนี้คนอเมริกันเรียกว่า Vietnam War ส่วนคนเวียดนามเรียกว่า American War) จนรอดชีวิตผ่านสมรภูมิรบมาได้ก็มารับราชการทหารต่อ เป็นอาจารย์สอนวิชาจิตวิทยาการทหาร จนเกษียร จึงออกมาทำงานอดิเรก เช่น ออกแบบสร้างบ้านบ้าง แปลหนังสือ (ซีไรท์)​ จากไทยเป็นเวียดนามบ้าง และเป็นไกด์บ้างไรบ้าง (ลุงถวิลบอกสั้นๆ ว่า ลุงแปลหนังสือเพราะอยากให้คนเวียดนามรู้จักเมืองไทยมากขึ้น และเป็นไกด์เพราะอยากให้คนไทยรู้จักเวียดนามมากขึ้น)


ตลอดทริป นอกจากเราจะได้เกร็ดความรู้เกี่ยวกับสถานที่สำคัญๆ ของเวียดนามแล้ว เรายังได้ฟังบทบรรยายประวัติศาสตร์ของประเทศเวียดนาม (และไทย) อย่างละเอียด ในมุมมองของคนเวียดนาม แบบที่หาอ่านที่ไหนไม่ได้ในอินเตอร์เน็ท ได้ฟังยุทธศาสตร์การรบของชาวเวียดกงต่อกองทัพอเมริกาที่ดูภายนอก เหมือนจะด้อยกว่า แต่กลับต้านแรงเหล่าอเมริกันไว้ได้ จนเค้ายอมแพ้ ได้ฟังน้ำคำของคนที่อยู่ในเหตุการณ์จริงๆ ได้ฟังถึง "ใจ" ของลุงถวิล และ "ใจ" ของคนร่วมชาติของลุง ที่ทำให้ชาวอ้อยอิ่งทัวร์ของเราเต็มตื้นและซาบซึ้งจริงๆ

ลุงยังมีความน่ารักอีกหลายกระบุง เล่าสามวันไม่จบ ความรักของลุงกับ "เธอ" ของลุงนั้นยิ่งกว่าบุพเพสันนิวาส (ลุงเรียกแทนภรรยาตัวเองกับพวกเราว่า "เธอ") รักกันก่อนรบ แยกกันไปคนละกองพล แล้วกลับมาเจอกันในป่าระหว่างสงครามเลยแต่งกัน (ลุงบอกว่าเพราะเธออยากให้แต่งเลย)​ อยู่ด้วยกันแป๊บๆ ก็แยกกองพลกันอีก แล้วดันได้มาเจอกัน (โดยมิได้นัดหมาย) หลังรบที่โฮจิมินข์ ถ้าไม่เรียกว่ายิ่งกว่าบุพเพฯ แล้วจะเรียกอะไร ลุงโรแมนติกมาก ลุงบอกว่า เวลาลุงมาทำงานไม่เจอกันนานๆ ก็จะโทรกลับไปหาเธอ ถามว่า เธอกินข้าวรึยัง คิดถึงกันบ้างรึเปล่า ผู้หญิงในอ้อยอิ่งทัวร์ของเราถึงกับน้ำตาซึมด้วยความปลื้ม (แกมอิจฉา)

ขอบคุณลุงถวิลค่ะ ลุงทำให้ทริปเวียดนามของเรามีความลึก มีเรื่องราว สีสัน ขอบอกอีกครั้งว่ารู้สึกทึ่งในความเป็นมนุษย์อันมีค่าของคุณลุงจริงๆ อยากให้ลุงได้อ่านเรื่องราวนี้ (แม้ว่าไม่ได้เขียนโดยคุณวินทร์ เลียววาริณนักเขียนคนโปรดของลุง)​ ให้ลุงได้รู้ว่า มีคนไทยกลุ่มหนึ่งได้รู้จักและ "รัก" เวียดนามมากขึ้น...เพราะลุง